Op uitnodiging van een netwerkorganisatie, ze zeggen de grootste van Nederland te zijn, werd ik letterlijk in de boot genomen voor een tochtje over de Maas. Gezellig met nog 90 andere genodigden netwerken; jottum! Er was een spreker die kwam uitleggen hoe diep we met elkaar op de aandelenmarkt waren gezonken en wat er moest gebeuren om het verloren geld terug te verdienen.
Niet dat er iemand echt geïnteresseerd was (kennelijk had niemand een dusdanig vermogen om zich daarover zorgen te maken) want dat beperkte alleen maar de tijd die je nog aan de bar kon hangen om van een drankje te genieten, maar dat terzijde. De dame die naast mij zat en regelmatig een gesprek met mij wilde voeren tijdens de ‘voordracht’ van de spreker, had kennelijk al een voorschotje op de barbediening genomen want er hing een alcoholische walm om haar heen. Gelukkig mocht er niet gerookt worden want anders zou ze door een kleine vonk kunnen ontvlammen en dat zag ik echt niet zitten.
Contacten maken contracten?
Nadat er met een heel zacht applausje afscheid werd genomen van de spreker, kondigde de gastheer met groot enthousiasme aan dat we met elkaar gingen speeddaten. Zowel de aanwezige vrouwen als mannen keken eens schalks in het rond of dat de moeite waard zou zijn. Afgaande op de blikken in de ogen kon ik constateren dat ze er een zwaar hoofd in hadden, maar, vooruit met de geit, je weet nooit hoe een koe een haas vangt dus wilde ik het wel een keer proberen.De spelregels waren simpel; je ging tegenover iemand zitten en stak in maximaal 1,5 minuut je verhaal af. Na het luiden van de bel mocht de ander zijn zegje doen en bij de volgende bel werd ‘changé’ geroepen. Dan moest iedereen een plaatsje opschuiven en herhaalde zich het gespreksritueel. Een dialoog kwam in die situatie natuurlijk niet tot stand en tja, wat kan je allemaal in 1,5 minuut zeggen? Om die reden gunde ik de ander ook mijn spreektijd; dat spaarde in ieder geval de stembanden. Er deed zich al vrij snel een groot probleem voor; het geluidsniveau tijdens de speeddate werd zo hoog dat je een megafoon nodig had om je verstaanbaar te maken. Om die reden werd het experiment vroegtijdig afgeblazen. Tijdens de speeddate kreeg ik ongevraagd 20 visitekaartjes uitgereikt. Zoals gebruikelijk waren daarbij banken, consultants en webdesigners oververtegenwoordigd. Zelf deelde ik 1 kaartje uit aan een jonge vent van een deurwaarderskantoor omdat ik zijn advies wel kon gebruiken. Hij heeft mij overigens een keer gebeld maar daarna nooit meer wat van zich laten horen.
Suggesties?
Dat ik zo zuinig met mijn kaartjes ben geweest komt misschien vanwege mijn monogame instelling; ik wil ‘het’ echt niet met iedereen doen want ik heb al een bank, een webdesigner, een drukker, een advocaat, een reclamebureau waarover ik prima tevreden ben en geen reden heb om hen ontrouw te worden. Een vermogensbeheerder heb ik nog niet nodig maar je weet nooit wanneer Kleingeld het grote geld gaat verdienen. Ik denk in ieder geval dat ik dat met speeddaten niet zal bereiken.
Over de auteur: Phil H. Kleingeld is auteur, ghostwriter en columnist, Onder de naam Rent-a-Penverzorgt hij workshops in hedendaagse digitale en analoge communicatievormen waaronder sociale media. Phil is daarnaast spreker en auteur van 24 boeken op het gebied van zakelijke communicatie zoals netwerken, verkoop, telefonische communicatie, relatiebeheer, time management, marketing en schriftelijke communicatie.
Een van de specialisaties van Phil is het verzorgen van workshops over sales gerelateerde onderwerpen als Neuroselling, Storytelling en Offertes omzetten in opdrachten.
Speeddaten kan werken maar niet in de traditionele omgeving van een netwerkclub.
Zoals terecht wordt opgemerkt worden deze clubs bevolkt door een horde advocaten, notarissen en tegenwoordig ook ICTers, die allemaal hetzelfde doen als hun collega's maar zichzelf heel bijzonder vinden.
Daarom zie je mij niet meer op deze clubs (wel op de borrels, maar dan gewoon om uit te gaan en te drinken op kosten van bovengenoemde figuren).
Op een of andere HR beurs werd ik door een aardige jufrouw in een net verkeerd pakje uitgenodigd voor een speeddate. Ik kreeg een bakkie koffie en ze zocht voor mij een partner. Dat werkte wel. We hebben nog steeds contact, doen leuke dingen samen. We zijn daarna even doorgegaan met speeddaten, ieder afzonderlijk en de score was hoog.
Nu mijden de notarissen en accountants de HR beurzen (ICTers niet, dat zijn net Hollanders, je ziet ze overal, ook waar je ze niet verwacht), maar de score van een paar uur speeddaten was kwalitatief erg goed.
De omgeving maakt ook hier het succes.
Over de auteur:
