Stress bij werknemers moet bij oorzaak worden aangepakt
18 maart 2011 - Werknemers die stress ervaren zijn niet gebaat bij therapieën die zich niet op de oorzaak richten. Uit een Europese bedrijvenenquête blijkt dat vier op de vijf managers zich zorgen maakt over werkgerelateerde stress. Toch beschikt slechts een kwart van de Europese bedrijven over een procedure omtrent stress.
Herkenbaar! Hieraan wil ik toevoegen dat dit perfectionisme ook kan doorwerken in de privésfeer. Flexibel werken of Het Nieuwe Werken kan dit versterken doordat dit perfectionisme ook mee naar huis genomen wordt. Lees hier meer: (Klik hier)
Niet goed verwerkte emoties geven stress, waarbij de scheidingslijn tussen privé en werk vervagen. Een werknemer zal zich minder snel helemaal openstellen op zijn werk uit angst voor eventuele consenqueties. Een onafhankelijk coach en structuuradviseur zonder ellenlange wachtlijsten en een kortdurend traject is dan een goede oplossing.
Belangrijk is het wezenlijk luisteren naar wat iemand zegt,empathie en het vermogen om daarop te kunnen anticiperen.
Monique Evenhuis
Marjolein Crone
|
|
21
-
03
-
2011
|
19
:
32
uur
Stress bij de bron aanpakken is de beste optie. Het is belangrijk de gezinssituatie van de medewerker daar bij te betrekken. Veel hogeropgeleiden twee verdieners met kleine kinderen hebben zeerr veel last van dagelijkse stress. Dit is een duidelijk bron die ten grondslag kan liggen aan de stress op het werk. Het staat vast dat een stress volle ochtend thuis zeker doorwerkt in je werk.
Bedrijven zouden zeker ook moeten kijken of de stress gerelateerd is aan de combinatie op top niveau werken & op top nivea leven.
martijn
|
|
21
-
03
-
2011
|
19
:
43
uur
De vraag is: moet de werkgever zich er wel mee bemoeien? Als een bouwvakker met een slechte knie aan het werk gaat, wie is er dan verantwoordelijk voor? dat gaat die bouwvakker otch zelf naar een arts?
Als iemand die niet tegen stress kan en stressvolle baan aanneemt, dan mag die er toch ook zelf voor zorgen?
Misschien ben ik er wat makkelijk in, maar in mijn leven is stress een keuze.
Marjolein Crone
|
|
22
-
03
-
2011
|
08
:
45
uur
Waarschijnlijk zit jij in een levensfase waarin je nog niet bezig bent samen met een hoogopgeleide partner een gezin en een carierre te combineren. Want dan is stress geen keuze maar een dagelijks terugkerend ritueel.
Als je aan kinderen begint weet je en kan je vaak niet weten, wat er allemaal bij komt kijken en hoe dat zich gaat ontwikkelen.
Gelukkig kun je daar mee aan de slag, maar de toegankelijkheid van die kennis is nog niet zo goed.
Aanpakken bij de bron, dat is een goede oplossing. Maar als je midden in de stress zit is het vinden van die bron bijna onbegonnen werk. Een kenmerk van stress is namelijk dat het brein heftig reageert op impulsen van buitenaf en daar een waarde aan geeft die ''gevaar'' roept. In die geestesgesteldheid heb je geen overzicht meer, geen inzichten meer en is introspectie uitgesloten. En dan is stressreductie een goed idee. Demp de reactie van lijf en brein op de stressbron, en als er weer overzicht is ga je op zoek naar de bron en die aanpakken. Iemand die verdrinkt ga je toch ook niet eerst leren zwemmen?
Richard Fransen, Stressreductie coach, Focus Coach Stressreductie en-preventie, Voorhout
Ik ben het helemaal eens met focus-coach. Jezelf op de bron storten en deze eens goed onder handen nemen. Vooral kijken waarom je zo reageert op bepaalde situaties is belangrijk.
De meeste (ongezonde) stress in organisaties ontstaat in een ongezonde wisselwerking tussen organisatiegedrag en persoonlijk gedrag. Het gaat dan met name om de z.g. zachte factoren die - als zij zich gezond en stimulerend ontwikkeld hebben - een goede harde impact op resultaten hebben maar - als zij zich niet goed ontwikkeld hebben - niet goed en hard ingrijpen op medewerkers en managers. Met ongezonde stress tot gevolg. Maar dit zou niet tot ongezonde stress hoeven leiden als de organisatiecultuur zich zou openen voor het goed bespreekbaar krijgen van die daarvoor verantwoordelijke zachte factoren. En daar hebben managers een heel belangrijke rol te spelen die velen nog niet of veel te weinig oppakken omdat velen zich te weinig stevige manager, en te kwetsbaar voelen als ze het over zachte factoren moeten hebben in vaak een harde (werk)omgeving (en dito organisatiecultuur). De prijs daarvan is toenemende stress.
