Je praat niet alleen veel, je schrijft ook zeer uitgebreid. Soms kan informatie in een kortere versie ook goed overkomen. Dit is volgens mij jouw valkuil. Je bedoelt het ongetwijfeld goed, echter het kan beknopter. Werk hieraan en je zult zien dat het succes oplevert.
Ik wil van dit artikel gebruik maken om u te attenderen op mijn afstudeeronderzoek omtrent bedrijfstrainingen.
In mijn afstudeeronderzoek wil ik meer inzicht verkrijgen in het besluitvormingsproces van bedrijven om voor een bepaalde aanbieder van trainingen en/of cursussen te kiezen.
Volgen werknemers van uw bedrijf wel eens trainingen en/of cursussen? Zo ja, zou u dan voor mij de vragenlijst willen invullen?
Het invullen van de vragenlijst neemt ongeveer 5 minuten in beslag en de vragenlijst kunt u vinden door op onderstaande link te klikken.
Reactie: Wat een mooie voorbeelden van hoe wij mensen de wereld ervaren:
Als we succesvol zijn, dan is het onze eigen inbreng, als we mislukken dan wordt dat veroorzaakt door externe factoren.
Wanneer gaan mensen deze regel eens bewust oppakken en zich afvragen wat hun eigen inbreng was in het falen en de externe factoren die van invloed waren op het succes?
Aan de andere kant, als ik je tien regels voor succes lees, dan maakt het eigenlijk allemaal niet uit. Het enige wat belangrijk is, is dat je niet bang bent voor succes op wel vlak je dat dan ook mocht willen hebben.
Reactie: De omstandigheden welke u beschrijft in uw artikel zijn de uitzonderingen op de gunfactor: natuurlijk wil ik een ferme bullebak en geen aaibaar persoon die mijn onbetaalde rekeningen binnenhaalt. Uiteraard is een geslepen advocaat beter voor mijn belangenbehartiging dan een zachtaardig sympathiek persoon; al sluit het een het ander in beide gevallen niet uit. Een persoon heeft meerdere rollen nietwaar?
Bij gelijke geschiktheid (U had minder ervaring in de betreffende branche) speelt het uiterlijk, het sympathieke karakter evenals de autenthiciteit van een persoon een cruciale rol.
We leven in de tijd van de beleveniseconomie: imago's zijn maakbaar; hoe subjectief dit ook is!
Make-over lijkt het toverwoord.....er zijn nog nooit zoveel programma's in de media verschenen die betrekking hebben op dit onderwerp. En niet voor niets!
Men is uit op een nieuwe persoonlijkheidsbeleving. Van een organisatie, persoon, merk of icoon.
Hoe verklaart u anders het verschijnsel dat ik al 13 jaar met erg veel succes op dit terrein werkzaam ben als imagospecialist voor politici, bedrijven, overheidsinstellingen, ziekenhuizen, media etc.?
Met zo'n 120.000 (onbewuste) indrukken per dag kan ik simpelweg niet meer anders dan reageren op de eerste indruk die ik van iemand krijg......en laat die alsjeblieft sympathiek zijn met een hoge aaibaarheidsfactor.
Reactie: Alles om ons heen is continu in verandering. Mensen, de natuur, de maatschappij. Waarom zouden organisaties niet kunnen/mogen veranderen? Ondernemersschap is immers (voor een groot gedeelte) succesvol zoalang je aan de (veranderende) vraag van je klant kunt (blijven) voldoen. Ik kan me haast ook niet voorstellen dat dit ververanderen hetgeen is dat deze hoogleraren bestrijden. Ik kan me wel goed voorstellen dat binnen organisaties te pas en te onpas zaken worden veranderd door de laatste 'trends' in managementland of door het 'buikegevoel' van managers / medewerkers. 'We moeten dit, want we denken dat..'
Evidence based veranderen is gestoeld op basis van feiten, bijvoorbeeld door eerst een onderzoek naar de wensen, behoeften en beleving te doen. Wil je als organisatie klantgerichter gaan werken? Dat concept kun je vanuit de meningen van groep managers vormgeven, maar je kan het de klant ook eerst gewoon vragen zodat je vervolgens kunt handelen vanuit feiten ipv buikgevoelens en/of meningen.
Reactie: Wanneer je als beginnende ambtenaar bijvoorbeeld de rijksoverheid binnentreedt wordt je van links en rechts voorgehouden dat de ambtenaar het niet alleen voor het geld doet, maar dat er ook wat idealisme bij komt kijken. Laten we het zo zeggen: als ambtenaar ben je een redelijk tot goed betaalde idealist. Vooral in de hogere functies is de (maatschappelijke) verantwoordelijkheid van een overheidsmanager veel groter dan die van een gelijkbetaalde manager in de private sector. Is dat erg? Het antwoord is 'neen'; je hebt immers altijd de keus om naar de private sector over te stappen als het geld harder roept dan het ideaal. Daarnaast kan een lagere bezoldiging van de topambtenaar in toenemende mate zorgen voor een (zucht) onthechting der babyboomers van het pluche: dus creërt weer kansen voor de nieuwe generatie!
Reactie: Om te beginnen betekent IQ niet slim of slimmer. IQ betekent een grotere cognitieve kennis dan anderen. Kennis kent echter verschillende vormen. Men kan kennis hebben van de marktbehoefte of kennis van het product. Imitatoren zullen, denk ik, eerder de marktbehoefte volgen, terwijl productkenners eerder zullen vernieuwen.
Het onderscheidt is naar mijn idee eigenlijk zinloos te noemen voor bedrijven en volkomen academisch.
Reactie: Het klopt zeker dat mensen op jongere leeftijd gaan nadenken over het doel en de zin van hun leven. Ik ben 20 en zit nog maar in men eerste jaar hogeschool. Enkel en alleen omdat ik gedurende een jaar heb nagedacht over wie ik ben en wat ik wil worden, en wat ik wil zijn. En in tussen mijn kenissen zie ik wel meer mensen van men leeftijd die het meemaken. En het zelfs hun ''midlife-crisis'' noemen. Volgens mij is het niet meer dan goed dat je in je jonge waren geconfronteerd wordt met wat metafysische vragen. Nu kan ik teminste van men 20 BEWUST leven.
Reactie: Mevr. Vermeylen,
héél goed en to the point. Uw commentaar verraadt een grote dosis ''common sense''. Vraag aan alle anderen: óóit een klant van dichtbij gezien? Of alleen als abstract voorwerp in een of ander boek? Zoiets als een Lilla koe?
Reactie: Ik had iets meer verwacht van dit artikel, namelijk de stelling dat zelfs heel, heel tevreden klanten deloyaal kunnen zijn, om de simpele reden dat ze tussen 2 aankopen door andere behoeften of preferenties hebben ontwikkeld.
Even abstractie makend van het soort markt: zelf zijn wij steeds uitermate tevreden over onze autos, en toch kopen wij telkens een andere. Waarom? Kwestie van iets anders te willen: het is dus niet tegen een merk, maar voor een ander. En dat heeft heus niet steds met tevredenheid te maken. Om het voorbeeld van de auteur te volgen: ik kan uitermate tevreden zijn over Mc Donalds, en toch op een bepaald ogenblik in mijn leven beslissen dat ik liever thuis een slaatje eet. Dus, tevredenheid is belangrijk, maar verhef het niet tot het mantra van het succes.
Reactie: Wat dachten jullie van leraren? Die worden pas onderbetaald! De basis van een goede carriere is goed onderwijs. Veel gepraat over een kenniseconomie - dan moet er wel eerst geld naar het onderwijs. Naast geld ook hervormingen.
Reactie: Tja, als van oorsprong psycholoog is het mij altijd opgevallen dat de ''softe'' wetenschap zich op de één of andere manier wil meten aan de exacte wetenschappen. Met een mooi woord ''evidence based'' en gebaseerd op wetenschappelijke theorie die niet alleen verklaart maar ook voorspelt. Droomt u rustig verder, of het nu gaat om kwalitatief of kwantitatief wetenschappelijk onderzoek, de wereld waarin mensen moeten/kunnen veranderen is nooit een harde wetenschap en zal dat ook nooit worden. In ieder geval niet in mijn leven vrees ik ... en misschien is dat maar goed ook.
Mensen zijn geen machines en laten zich niet in mooie theorieën en modellen vangen, reageren vaker emotioneel dan rationeel en zeggen soms hele andere dingen als ze denken. De hooggeleerde heren Arjen van Witteloostuijn en Arndt Sorge kunnen hier echter wel tot hun pensioen onderzoek naar doen en wellicht ook mooie budgetten voor binnenhalen: wie wil nu niet dat onze onvoorspelbare menselijke maatschappij zich eindelijk eens laat vangen in strakke kaders en voorspelbare processen.
U voelt het waarschijnlijk al: mijn geloof in dergelijke mooie theoretische bespiegelingen is minimaal. Dat wil niet zeggen dat ik geen voorstander zou zijn van kwaliteitsverbetering in de wereld van de consultancy en verandermanagers. Maar die zie ik ergens anders vandaan komen: door kritische zelfreflectie, peer-reviewing (of in gewoon Nederlands: intervisie/supervisie) en vooral goed naar de klant luisteren. En daarbij moeten we maar eens af van de fictie dat de opdrachtgever ook de klant is: luisteren naar wat in de gehele organisatie leeft, van hoog tot laag en daarbij ook nog de ''omgeving'' (opdrachtgevers, klanten van de klant, financiers etc.) bevragen. De klant en het systeem daaromheen staat centraal in elk veranderingsproces. Een goede veranderkundige (het is een kunde, geen wetenschap!) is in staat om élke dag weer zijn/haar eigen functioneren te leggen naast wat er écht bij de klant nodig is en is bereid verantwoording af te leggen - naar de klant, de opdrachtgever en naar zijn/haar collega's - over welke interventies gedaan zijn. Zo kan de professional blijven leren.
Met één ding ben ik het echter wél 100% eens: stop nu eens eindelijk met die mallotige retoriek, de hypes en goeroes in de consultancy, het ''heilig'' verklaren van modellen! Gooi al die prachtige boeken over ''verandermanagement in 10 stappen'' of ''uw organisatie binnen 10 dagen topfit'' maar aan de kant. En ga met beide benen gewoon op de grond staan. Waar gaat het nu écht om bij organisaties? Om werkgelegenheid, winst en waarde voor de maatschappij. En met een beetje geluk wordt er ook nog fatsoenlijk omgegaan met onze planeet.
