29 maart 2010 -
Zestien procentvan de vrouwen en 25 procent van de mannen vindt dat zij door hun werktijden de opvoeding van hun kinderen te veel aan anderen overlaten. Bijvoorbeeld aan de partner, een oppas of een crèche. Dat blijkt uit de Performer Bedrijfsgezondheidsmonitor van Arbo Unie, waaraan meer dan 4.290 medewerkers uit diverse branches meewerkten.
In de leeftijdsgroep 20-30 zijn het de vrouwen die vaker aangeven te veel van de opvoeding uit handen te moeten geven en in de daarop volgende leeftijdscategorieën zijn het steevast de mannen. En op de vier mannen wil na de geboorte van kinderen meer bij de opvoeding van hun kinderen betrokken zijn. Dit kan er bijvoorbeeld op duiden dat waarden aan het veranderen zijn: de man wil in toenemende mate meer betrokken zijn bij de opvoeding van kinderen. De papadag is in menig branche mogelijk, maar wordt lang niet altijd niet benut .
Eurlings en Bos
Deze cijfers bevestigen de keuze die Camiel Eurlings en Wouter Bos hebben gemaakt: zij vinden hun werk en privé niet in balans in de functie die zij uitoefen(d)en. Opmerkelijk is dat in de leeftijd van 30-39 jaar maar liefst 27 procent van de mannen van mening is dat de opvoeding van kinderen te veel aan anderen over te laten. Deze cijfers kunnen er op duiden dat er een verschuiving plaatsvindt van de keuzes die mannen willen maken.
Goed werkgeverschap
Arbo Unie adviseert organisaties daarom te investeren in het in kaart brengen van de werk-privé balans van medewerkers en de mogelijkheden van Het Nieuwe Werken te onderzoeken. Niet omdat Arbo Unie vindt dat werkgevers het werk vanzelfsprekend moeten plooien naar de wensen die al dan niet horen bij de levensfase van de werknemers, maar om goed uitvoering te geven aan goed werkgeverschap, zodat waardevolle werknemers voor de organisatie behouden blijven. Een goede balans tussen werk en privé draagt tevens bij aan een lager verzuim.
Wanneer ik zeg dat de tijden veranderen, zeg ik niets nieuws. Maar bovenstaand artikel kan het wel duiden. De opkomst van de 'nieuwe man' brengt ook met zich mee dat deze nieuwe man niet alleen het evenwicht tussen professioneel leven en privéleven in balans wil brengen, maar ook meer en meer z'n ego kan opzijzetten en inziet dat hij echt niet altijd onmisbaar is op z'n werk.
Ik denk trouwens ook dat meer tijd maken voor het gezin, ook al heb je met kleine koters in huis niet echt rust, ervoor zal zorgen dat je toch net dat ietsje meer harmonie vind in je leven , wat dan met zich meebrengt dat je relaxeter in je schoenen staat op je werk , wat op zich dan weer je prestaties boosten.
Minder naar't werk hoeft d'rom niet meteen minder werken te betekenen, maar doordat je't beter kan kanaliseren werk je meer in een kortere tijdspanne.
Moest bovenstaande theorie dan toch niet kloppen, heb je minstens dan toch ook niet het schuldgevoel op je schouders dat je der niet voldoende bent voor je gezin! Het feit dat ik werk om te leven en niet leef om te werken maakt me heus niet lui hoor.
