Onbeschoft, agressief en onbeleefd: de werkomgeving van nu
17 mei 2006 -
Agressiviteit, onbeschoft gedrag en pesterijen komen steeds vaker voor op de werkplek. Op zowel hoog als laag niveau. De slechte manieren die inmiddels bijna 'normaal' zijn in het dagelijkse leven, lijken langzamerhand ook gemeengoed te worden op de werkvloer. Niet alleen gedragen mensen zich zelf steeds onbeschofter en worden ze vaker met onbeschoft gedrag geconfronteerd; dergelijk gedrag lijkt bovendien stilzwijgend getolereerd te worden door het management.
Dit blijkt uit onderzoek van Brits consultancybureau CHA onder meer dan 1.000 Britse werknemers. Niet alleen onderling wordt getreiterd, dat gebeurt ook door en richting managers en richting klanten.
Gepest op ieder niveau Bijna de helft van de werknemers krijgt te maken met gepest en getreiter op de werkplek. Hetzelfde aantal kraakt regelmatig zijn of haar baas af tegenover collega's. Nieuwe medewerkers worden bijna standaard genegeerd tijdens vergaderingen, aldus 40 procent van de ondervraagden. Meer dan de helft van de medewerkers zegt soms of vaak in het bijzijn van anderen bekritiseerd worden door zijn of haar leidinggevende. 40 procent van de ondervraagden vindt dat hun manager tekortschiet in het geven van opbouwende kritiek en een zelfde aantal vindt dat dat ook geldt voor het geven van een schouderklopje. Zeven van de tien ondervraagden klagen dat ze veel te laat op de hoogte worden gebracht van veranderingen die gevolgen hebben voor hen persoonlijk.
Klanten pesten Uit het onderzoek blijkt verder dat werknemers zich aan beloftes aan klanten proberen te houden, ondanks belemmerend of pesterig gedrag van collega's. 40 procent vertelt echter dat ze bezoekers van het bedrijf vaak onnodig lang laten wachten. En 60 procent geeft toe dat telefoontjes van klanten opzettelijk te laat beantwoord worden.
Digitale irritaties Omgangsvormen veranderen ook door de opkomst van email. Eén op de vijf werknemers geeft toe dat email vaak gebruikt werd om af te geven op het management. Bijna de helft geeft aan dat e-mails vaak doorgestuurd worden naar collega's. Meer dan de helft vindt dat e-mail te vaak gebruikt wordt in situaties waarin een echte afspraak meer op zijn plek zou zijn.
Prijskaartje Het gebrek aan fatsoen heeft wel een prijskaartje, aldus de onderzoekers. Goede, prettige omgangsvormen op de werkplek zijn immers de sleutel tot betrokkenheid en motivatie van het personeel. Iedereen zet zich liever in voor iemand die hem goed en respectvol behandelt dan voor iemand die zich onbeschoft en kleinerend gedraagt. Ondernemingen waarin medewerkers open met elkaar communiceren, men zo nu en dan een schouderklopje krijgt en mensen zich betrokken en gewaardeerd voelen, zullen hun personeel aan zich weten te binden en op de lange termijn beter presteren.
Ik kan het niet beter dan dit artikel onder woorden brengen. Ik geef regelmatig training aan personeel. Een nieuw systeem wordt geïmplementeerd en training geven aan het personeel hoort daarbij. Het is ongelooflijk hoeveel mensen de training niet serieus nemen (lachen, praten met elkaar, niet luisteren). De direct leidinggevende doet verder ook niets aan. Je wordt zelfs op aangesproken op het moment dat je aan het personeel vraagt om bij de les te blijven. Het advies is dan dat je ze moet laten lachen, praten,… en gewoon moet proberen erdoorheen te praten. Ik vind het onprofessioneel en respectloos wanneer het personeel zoiets heeft van “het zal wel”. Persoonlijk neem ik mijn taak serieus. Ik voel dat ik geslaagd heb op het moment dat het personeel de deur uit gaat met de kennis van het systeem. Ik weet dat niemand 100% alles zal onthouden maar al is het 80% en het is al goed.
piet lambrecht
|
|
18
-
05
-
2006
|
08
:
50
uur
Het is inderdaad nog maar eens een bevestiging van de morele verloedering van de maatschappij. In een Europese Unie die weigert de religieuze fundamenten te erkennen waarop ze is gebouwd, krijgen zingevende waarden geen plaats meer. Gelukkig hoeven we dat voorbeeld niet te volgen en hebben we vanuit onze historisch-religieus geïnspireerde achtergrond materiaal zat om ethisch verantwoord ondernemend met elkaar om te kunnen gaan.
L.Duister@rduister.demon.nl
|
|
18
-
05
-
2006
|
08
:
56
uur
Een bron van herkenning. Het bedrijf waar ik werkzaam ben geweest heeft onder de nieuwe leiding een zelfde cultuur ontwikkeld. Dat dit soort gedrag tegen zichzelf gaat werken is direct merkbaar. Mensen trekken zichzelf terug en zijn niet meer bereid iets voor iemand anders op te knappen. Uiteindelijk leidt dit tot een angstgedrag wat alleen maar geld en klanten gaat kosten.
Het meest laakbare is dat het managment dit goedkeurd en in sommige gevallen meedoet.
Een open structuur en gedrag naar de medewerkers levert nu eenmaal 100 x meer op dan onbeschoft gedrag wat als macho gezien wordt.
A Stuijt
|
|
18
-
05
-
2006
|
11
:
44
uur
Beste Irina, Piet en L. Duister,
wat een instemming! Dus "wij" zijn vergelijkbaar aan het "verloederen" naar jullie waarnemingen?
Bedenk dat nu MINSTENS drie van jullie vingers naar jullie zélf wijzen en maar één naar de "verloedereden"! Mijn stelling is nog steeds:
"Doen de medewerkers het verkeerd,
dan is en wordt het hen verkeerd geleerd!"
Jullie bewijzen mij alleen maar de "voeling" met medewerkers compleet kwijt te zijn.
mevrouw t Venema
|
|
18
-
05
-
2006
|
09
:
13
uur
Een vraagje, wie heeft dit geschreven?
met vriendelijk groet,
Trijnie Venema
Joke Galen
|
|
18
-
05
-
2006
|
10
:
04
uur
Zou dit veroorzaakt worden door angst? De wereld en ook de werkomgeving staat bol van dreiging en onzekerheid. Het lijkt er haast op dat men de aanval kiest ter verdediging en dit helaas doet dmv schoffering, schelden, pesten en dreigen. Een beetje wordt dit in de hand gewerkt door overheden en bestuurders door de haast onbedwingbare drang tot beheersing en regelgeving. Nu de economie wat lijkt aan te trekken en ook de overheid de teugels wil vieren (schrappen van regels en verordeningen), ligt hier een schone kans voor bestuurders, leidinggevenden en andere mensen met enige invloed om het goede voorbeeld te geven. En ook durven eisen dat anderen dit voorbeeld volgen (zoiets als: zo zijn onze (nieuwe) manieren). Een beetje hoffelijkheid doet echt wonderen.
Groeten van Joke van Galen
A Stuijt
|
|
18
-
05
-
2006
|
10
:
30
uur
Waarom deze aandacht voor die Britten? Alweer eren Brits onderzoek door mensen die inderdaad hard opdrachten nodig hebben van Brits management om dat management te verbeteren. Maar: de kalkoen zal blijven weigeren zichzelf op te dienen. Toch? Maar goed dat Britten nauwelijks Nederlands spreken trouwens: geen last van hun call-centres, dus blijft dit ongenoegen op hun eiland.
Hans Visser
|
|
18
-
05
-
2006
|
11
:
09
uur
Dit gedrag is enerzijds oorzaak en anderzijds gevolg van een ongewenste wisselwerking tussen organisatiegedrag en persoonlijk gedrag. Het één roept het ander op en wordt een patroon waarin veel tijd, geld en energie wordt verspild. Waarbij informatie wordt verkleurd, vervormd en te vaak misvormd met alle gevolgen van dien. Wat dit onderzoek weer laat zien is dat mentaal verzuim een organisatie van hoog tot laag in haar greep kan hebben. Omdat daar, vaak uit allerlei soorten angst, niet adequaat genoeg op wordt ingegrepen gaan mensen zich in zulke situaties meer en meer afsluiten en terugtrekken binnen hun hoofden, werkkamers en afdelingen. Als gevolg daarvan worden steeds groter wordende kloven getrokken en raakt samenwerking 'in ontbinding'. Dat wordt moeilijk herkend en erkend door verantwoordelijken omdat zij dat associëren met eigen disfunctioneren. Dus ligt de makkelijker weg van ontkennen, negeren of nog beter, maskeren open. Dan ontstaat window dressing, mooie woorden en opgepoetste imago's. En dat wordt dan weer een mechanisme dat een steeds groter worden kloof trekt tussen het naar buiten opgepoetste mooie beeld en de daarachter/daarbinnen beleefde werkelijkheid. Er zou een (emotioneel, sociaal en financieel) vermogen te winnen zijn als organisaties zich meer zouden richten op hun eigen collectief mentaal vermogen. Het blijkt dat alleen moedige managers (in bedrijven, organisaties én overheid) dat aandurven en aankunnen.
En dat te hoog collectief mentaal verzuim een vermogen kost is juist. Het is 3 tot 8 keer groter dan ziekteverzuim en kost per procent 3,5 keer meer dan één procent ziekteverzuim. De laatste die dat te horen krijgt is vaak de hoogst verantwoordelijke omdat niemand hem/haar dat zal/kan vertellen.
heer F.H. Ronde
|
|
18
-
05
-
2006
|
11
:
44
uur
Pesterig gedrag is mij nog niet direct opgevallen op de werkloer in het onderwijs. Wat mij wel opvalt is dat door de ingevoerde functie waardering waardoor je zogenaamd carriere maakt op dezelfde werkplek het merendeel van de personeels leden niet meer bereid is iets extra te doen met als argument " dat moeten zijn maar doen, die worden er voor betaald". Al met al bijzonder frustrerend zeker als je juist uit het bedrijfsleven naar het onderwijs bent gegaan om dit soort gedrag te vermijden.
Irina de Wal
|
|
18
-
05
-
2006
|
12
:
41
uur
Beste heer Stuijt,
De vaardigheden zijn mijn verantwoordelijkheid niet. Dat leer je thuis van je ouders. Als ik dit de medewerkers zou moeten leren dan zijn wij een beetje laat mee. Het gaat om het respect voor een ander, manieren etc.
sander
|
|
18
-
05
-
2006
|
14
:
22
uur
Het is heel simpel, het betreft hier gewoon de manier van leiding geven. Wanneer je op een verkeerde manier en op een verkeerd moment op iemand met een verkeerde leidingstijl inspeelt, krijg je verkeerd gedrag terug. Het hang dus allemaal samen met mekaar zoals u ziet.
Paul Jansen
|
|
18
-
05
-
2006
|
15
:
47
uur
... en al snel blijkt uit de reacties op dit onderzoek hoe juist het onderzoek is; het wordt bijna een demonstratie van de conclusies. Hullie-Zullie is vast niet de juiste grondhouding. Ik denk meer aan wat Ghandi zei: 'je moet zelf de verandering zijn die je in de wereld wilt zien', dus ik neem me voor (nog) beter op mijn eigen gedrag te gaan letten. Daar ga ik echt over. En U?
mevrouw Caroline Werkhoven
|
|
18
-
05
-
2006
|
18
:
15
uur
Dhr Jansen(paul) heeft mijns inziens een heel goed punt; als je de manier van omgaan met anderen zelf in de hand hebt op een voor jou acceptabele manier neemt je team deze "cultuur" vanzelf over.
k.
|
|
18
-
05
-
2006
|
18
:
57
uur
Graag had ik gereageerd op dhr. Lambrecht. Als andersgeaarde heb ik juist zeer negatieve ervaringen met mensen die hun religieuze achtergrond als referentie nemen op de werkvloer. Sommigen vinden hierin echter een excuus om andersdenkenden, andersgeaarden of mensen met een andere cultureel-religieuze achtergrond te beschimpen, bedreigen, vernederen, provoceren en allerlei politieke spelletjes te spelen; informatie achterhouden, roddelen, onwaarheden verspreiden, isoleren, privé-informatie publiek maken,....
Ethiek en religie is niet altijd een synoniem.
Mag ik u er tevens op wijzen dat wij leven in een rechtsstaat, waarin er een scheiding is van kerk en staat.
Dat deze gebaseerd is op de grondwet, waarin de burgerlijke vrijheden van ieder staatsburger worden gewaarborgd. Dat dit de basis is van onze wersterse democratie, waar men in het verleden zo hard voor gevochten heeft (letterlijk en figuurlijk).
Wanneer ik echter bij mijn manager ging aankloppen, om te zeggen dat situatie voor mij onderhand onhoudbaar was geworden en als het zo verder binnen een termijn van enkele dagen een andere betrekking zou zoeken. " "Doe er iets aan of ik doe er iets aan" kreeg ik te horen. Bij mijn laatste gesprek toen ik al enkele weken het besluit had genomen om het bedrijf te verlaten, werd ik plotseling wel serieus genomen. Vooral toen ik de kamer verliet, mijn manager opgelucht een handdruk gaf, rustig m'n spullen bijeen pakte en m'n auto instapte. Ik heb nog een medewerker achter me aan zien lopen, die blijkbaar geshockeerd was door mijn kordate handelen. Mag ik hier de rol van de werkgever benadrukken, die een ethische code op de werkvloer kan opleggen en eventueel sanctioneren. Ik denk dat het getuigt van weinig opvoeding en respect wannneer collega's bij hun geaardheid en huidskleur worden genoemd. Mensen zijn tegenwoordig zeer vervangbaar, er word te weinig op geïnvesteerd op menselijk vlak, en te veel aan korte termijndenken gedaan.
NEXT....
Heiko
|
|
18
-
05
-
2006
|
19
:
52
uur
Natuurlijk, als het je eigen ondergeschikten zijn die dit soort zaken uithalen dan kan je er zeker iets aan doen... Maar als je te maken krijgt met medewerkers waar je zelf geen of weinig zeggenschap over hebt (bijv. de training van Irina), dan heb je er maar mee om te gaan.
patricia@corts.tk
|
|
19
-
05
-
2006
|
08
:
57
uur
Ben het helamaal eens met de stelling. In het bedrijf waar ik werk is het heel "normaal"dat er niet gereageerd wordt op mails, is het normaal dat als je met je leidingevende praat telefoon wordt opgenomen, mails worden bekeken etc. Hoezo respectloos.........! Dat is toch het minste wat je kunt verwachten van een collega's en/of leidinggevende dat men je met respect behandelt. Als het management en directie al het "goede"voorbeeld geeft wat mag je dan verwachten van je collega's. Wat mij tevend opvalt is dat iedereen er al zo aan gewend is dat er lacherig over wordt gedaan en men dus het management niet meer serieus neemt. Jammer maar helaas wel de dagelijkse gang van zaken.
rene.kleinjan@svgnl.com
|
|
19
-
05
-
2006
|
10
:
33
uur
Hier kan lang over worden gediscussieerd, maar dit fenomeen kan alleen voorkomen wanneer het management dit toelaat of geen aktie onderneemt richting personeel wanneer zij dit constateren. Een "Code of Ethics" - waarin o.a. omgangsvormen zijn beschreven en waarin gecommuniceerd wordt dat dit soort omgangsvormen niet worden getolereerd - ontbreekt bij veel bedrijven. Het is dus onderdeel van de bedrijfscultuur dat bestaat bij gratie van de leiding. Verder is het vaak zo dat dit soort gedrag van medewerkers, naast opvoeding en normen en waarden, vaak ook het resultaat is van een gebrek aan zelfvertouwen en op die manier zichzelf staande proberen te houden.
vmaas
|
|
19
-
05
-
2006
|
14
:
29
uur
Ons ontslagrecht biedt gelukkig altijd wel een rechtsgeldige reden voor ontslag op staande voet.
Een aantal van dit soort asociale mensen direct verwijderen verbeterd het werkklimaat aanzienlijk.
Vergeet niet mensen naar hun werkplek te begeleiden en zeker te weten dat ze alles inleveren en geen eigendommen van het bedrijf menemen.
Zoals ik al zei: werkweigering is een rechtsgeldige reden voor ontslag op staande voet. Het afwezig zijn van het werk zonder rechtsgeldige reden - die tijdig bij de chef/en of personeelszaken is gemeldt - is rechtsgeldige reden voor ontslag op staande voet.
Ik hoorde op het nieuws dat de nederlandse overheid heeft besloten om makkelijker verblijfs/en arbeidsvergunningen te verstrekken voor immigranten die werkzaamheden kunnen verrichten waar hier behoefte aan is en waartoe mensen hier niet in staat zijn.
Dus vervanging zal binnenkort geen probleem zijn.
heer Koos Klok
|
|
19
-
05
-
2006
|
22
:
59
uur
Een goed voorbeeld doet goed volgen..laat het management zichzelf eerst eens de spiegel voorhouden..als je eigen straatje schoon is kan je pas eisen gaan stellen aan je personeel.
colido60
|
|
20
-
05
-
2006
|
20
:
03
uur
Ik houd me actief bezig met dit onderwerp en moet zeggen: al is het een Brits onderzoek menig bedrijf hier in Nederland kan zich hierin herkennen. Wat betreft het ontslagrecht: in een dergelijke sfeer werken betekent vaak dat het slachtoffer wordt aangemerkt als dader.
Ik heb een bedrijf gezien waar door de komst van 1 manager de omgangvormen dusdanig verslechterde dat er binnen 3 maanden een hele andere sfeer kwam te hangen. Intmiditatie, roddelen, vernederen waren voor 1 of meer collega's aan de orde van de dag maar voor alle anderen was het de beste manger tot dan toe. Pas na 1,5 jaar kwam er iets naar buiten maar toen waren de 1e slachtoffers al dan niet gedwongen ontslagen.
Meer machtsmiddelen inzetten helpen niet in dit soort situaties: deskundige begeleiding wel.
Souw TikHien
|
|
22
-
05
-
2006
|
12
:
04
uur
Helemaal mee eens, en ik ervoer het reeds in 1999 in een internationale omgeving. Soms leek het wel dat "buitenlandse werknemers" fatsoenlijker waren dan mijn leidinggevenden. En dat bleek ook zo te zijn, al hoefde ik uiteindelijk de vergelijking niet eens te maken.
Hoe komt dat zo?
Ik dacht eerst dat het wellicht zou kunnen komen door mijn eigen culturele achtergrond. Maar steevast bleek dat andere collega's evenveel last en treurnis ervoeren als ik zelf.
Mijn leidinggevenden hebben de neiging om eerst op eigen houtje dingen te doen of niet te doen en het woord te schikken naar hun daden of gebreken, totdat in een vergadering alle leden aan de voorzitter zeiden: beslis jij maar,....! Ziet U?
En dat in een internationaal bedrijf op nederlandse bodem.
Gevolg: stilstaan, niets doen, verkrampt worden... en nu uitkijken als hoogopgeleide naar een heuse toekomst in het buitenland. Misschien geen braindrain, maar wel het begin. Let maar op!
André
|
|
20
-
08
-
2008
|
23
:
52
uur
Ik ben nu vier keer bedreigd door mijn collega (tijdsbestek 5 jaar), een keer met zijn klomp, 2 x met een zware perforator en één keer met een mes!
ik zoek zijn grenzen op, maar doe dit om hem juist te stimuleren, andere collega's hebben ook last van zijn werkwijze, alleen ik durf hier wat van te zeggen.
ik ben niet bang van hem, maar wil toch graag weten, of deze collega geschorst kan worden, zodat hij gaat inzien, dat werken met andere een teamsport en niet iets is waarin iedereen b.v. B zegt, en hij C of A en als wij dan bij C of A komen, hij B of D doet.....moedeloos wordt je hiervan.
tevens werkt hij al bijna 25 jaar bij het bedrijf, heeft heel veel materieële schade gemaakt (denk aan 40.000 euro) en is van de week zomaar naar huis gegaan omdat ik hem op een minder vriendelijke manier (ik liet hem schrikken omdat hij zijn werk niet ''leest'', er stond al iemand in zijn gezichtveld te wachten, totdat hij geholpen werd, deze persoon werd volledig genegeerd!)) wilde duidelijk maken dat er iemand geholpen moest worden, terwijl de andere collega's bezig waren.
valt hier wat aan te doen?
graag wil ik advies.....!
sandra
|
|
21
-
08
-
2008
|
07
:
44
uur
Wat een verhaal. Je kunt aangifte doen bij de politie vwg bedreiging intimidatie en poging,waarschijnlijk ook poging tot doodslag (mes gebruiken) Heb je getuigen? Zou dit eerst met je baas bespreken voordat je aangifte doet. Wil hij er niet aan doen. Stap dan naar de politie,meldt dat ook bij de baas dat je dat gaat doen.
Bij mobbing=pesten moet je werkgever er wat aan doen.
sem stapel
|
|
24
-
03
-
2009
|
11
:
47
uur
Graag had ik gereageerd op dhr. Lambrecht. Als andersgeaarde heb ik juist zeer negatieve ervaringen met mensen die hun religieuze achtergrond als referentie nemen op de werkvloer. Sommigen vinden hierin echter een excuus om andersdenkenden, andersgeaarden of mensen met een andere cultureel-religieuze achtergrond te beschimpen, bedreigen, vernederen, provoceren en allerlei politieke spelletjes te spelen; informatie achterhouden, roddelen, onwaarheden verspreiden, isoleren, privé-informatie publiek maken,....
Ethiek en religie is niet altijd een synoniem.
Mag ik u er tevens op wijzen dat wij leven in een rechtsstaat, waarin er een scheiding is van kerk en staat.
Dat deze gebaseerd is op de grondwet, waarin de burgerlijke vrijheden van ieder staatsburger worden gewaarborgd. Dat dit de basis is van onze wersterse democratie, waar men in het verleden zo hard voor gevochten heeft (letterlijk en figuurlijk).
Wanneer ik echter bij mijn manager ging aankloppen, om te zeggen dat situatie voor mij onderhand onhoudbaar was geworden en als het zo verder binnen een termijn van enkele dagen een andere betrekking zou zoeken. '' ''Doe er iets aan of ik doe er iets aan'' kreeg ik te horen. Bij mijn laatste gesprek toen ik al enkele weken het besluit had genomen om het bedrijf te verlaten, werd ik plotseling wel serieus genomen. Vooral toen ik de kamer verliet, mijn manager opgelucht een handdruk gaf, rustig m'n spullen bijeen pakte en m'n auto instapte. Ik heb nog een medewerker achter me aan zien lopen, die blijkbaar geshockeerd was door mijn kordate handelen. Mag ik hier de rol van de werkgever benadrukken, die een ethische code op de werkvloer kan opleggen en eventueel sanctioneren. Ik denk dat het getuigt van weinig opvoeding en respect wannneer collega's bij hun geaardheid en huidskleur worden genoemd. Mensen zijn tegenwoordig zeer vervangbaar, er word te weinig op geïnvesteerd op menselijk vlak, en te veel aan korte termijndenken gedaan.
NEXT....
Truuus van de Hoek
|
|
5
-
12
-
2009
|
12
:
59
uur
dat onbeschofte gedrag is een volksmentaliteit geworden. Zelf ben ik van Duitse afkomst en verbassd over de ' doe maar gewooon is gek genoeg mentaliteit'.
Mijn chef heeft mij aan de koffietafel waar collega's bijzaten gemeld dat mijn haarkleuring mislukt was. Door een andere collega ben ik in het bijzijn van iedereen rode dakduivel genoemd. Nou als dat niet onbeschoft is weet ik het ook niet meer. Mensen die zich niet aan afsrpaken houden en 2 uur later komen, bewoners die mijn moeder uitschedelden voor nazi (schijnbaar hebben zich alleen mdedewerkerss in verzorgingshuizen aan regels te houden). Collega's die door mijn telefoongesprek met cliente kletsen (in het kader van multitasking), fietser die je in de bocht inhalen, mensen die in de supermarkt voordringen, geignoereerd worden omdat je op het werk niet bij de vaste club hoort. Nou mijn lijstje is wel klaar.
janneman
|
|
12
-
11
-
2017
|
13
:
30
uur
onbeschoft personeel is typisch hollands, daar zou een prijs voor moeten komen
Een goed voorbeeld doet goed volgen..laat het management zichzelf eerst eens de spiegel voorhouden..als je eigen straatje schoon is kan je pas eisen gaan stellen aan je personeel.
