9 december 2010 -
Uit het werkdrukonderzoek onder 385 respondenten van het trainingsbureau BasHoorn.nl blijkt dat veel werknemers het niet nodig vinden om zakelijke en persoonlijke doelen vast te leggen. Opmerkelijk is het dat ze over het algemeen wél van mening zijn dat ze hun prioriteiten kennen.
Gebleken is dat de helft van de respondenten de eigen professionele en persoonlijke doelen niet goed kent en ondoelmatig acties onderneemt.
Geen prioriteit zonder doel
Doelen kennen en benoemen is belangrijk: prioriteiten kunnen niet zonder doelen. Er is ook een ander voordeel te behalen bij het vastleggen van doelen: Wanneer men zijn levensdoelen vastlegt kan men er ook aan worden herinnerd. Het is aangetoond dat het mensen effectiever maakt.
Druk druk druk Ondanks het feit dat veel mensen beschikken over allerlei hulpmiddelen die het leven kunnen vergemakkelijken - denk aan software als Outlook, smartphones, to do lijstjes en tickler systemen - werkt en leeft een heel groot deel van deze mensen tamelijk tot zeer ongeleid en reactief. Men is druk, men maakt zich druk, alleen weet men niet zo goed waarom eigenlijk. Men is teveel in de actiemodus en vergeet daarbij het grote waarom. Dat grote waarom is niet zo metafysisch bedoeld als dat het lijkt. Simpel gezegd: men mag zich best wel eens afvragen waarom men de dingen doet zoals men die doet.
De cijfers De uitkomsten uit het onderzoek van Hoorn zijn opmerkelijk: meer dan de helft van de respondenten scoort een overtuigende (18,6 procent) tot diepe onvoldoende (31,9 procent) als het aankomt op het vastleggen van doelen. 15,7 procent Van de respondenten scoort twijfelachtig. Iets minder dan een derde scoort voldoende (15,4 procent) tot goed (17,3 procent).
De algehele lijn, dat naarmate men beter doelen vastlegt men ook beter scoort wanneer het aankomt op het goed kunnen stellen van prioriteiten, is aangetoond.
Bezint eer ge begint! Denk na en leg doelen vast! In plaats van piepjes, bliepjes, pop ups met reminders en e-mail bewijst men zich een grotere dienst door elke dag, meerdere malen per dag af te vragen wat de werkelijke doelen zijn; ze vast te leggen; ze regelmatig te lezen en te bekijken. Daardoor laat men zich minder leiden door impulsen en meer door de koers die men voor zichzelf uitzet. Een attitude waarbij men telkens doelen scherp stelt hoort eigenlijk een tweede natuur te zijn, een gewoonte.
Deels door de steeds materialistischer wordende maatschappij 'moeten' we veel. Want dat levert in ieder geval de middelen op om die dingen allemaal te kunnen doen. Dat betekent ook dat je doelgericht moet werken.
Soms een dag zomaar wat doen, zit er niet meer in. En dat is zonde, want het kan je juist nieuwe inspiratie opleveren.
Overigens vind ik ook dat we steeds meer moeite krijgen met gelukkig zijn of worden met weinig. En zolang alles duurder, grootser en uitgebreider moet, zal er geld moeten komen om deze levensstandaard in stand te houden.
Jammer, een gemiste kans.
L Mengerink
|
|
9
-
12
-
2010
|
12
:
33
uur
Mooi en nuttig artikel vind ik dit.
Ik ga er mee bezig omdat ik naar mijn idee nog iets te vaak mijn doelen uit het oog verlies en dat zonde vind van mijn tijd en energie.
Als ik bijvoorbeeld als doel heb dat ik meer bij mijn gezin wil zijn en daarvan wil genieten dan is het ook best handig om mijn werk sneller (doelmatiger?) af te handelen op kantoor en met een gerust hart naar huis te kunnen gaan als ik weet dat ik me serieus heb ingezet.
Naar mijn mening verdienen mijn kinderen, mijn collega's en mijn klanten mijn onverdeelde aandacht... en ikzelf en mijn doelen en dromen net zo goed! :)
Gerda Lammerts
|
|
12
-
12
-
2010
|
16
:
28
uur
Ik ben het met je eens Helma, alles lijkt te draaien om scoren, nog meer materie en 'welvaart' maar dat maakt niet automatisch ook gelukkiger. Integendeel, het zit in de mens om steeds meer te willen en dat geeft ontevredenheid. Ik vind welzijn veel belangrijker, ipv dat doordraven...totdat je er uitgeput bij neervalt? Er gewoon mogen ZIJN en dat 'moeten' eens vervangen door 'mogen'.
v
|
|
13
-
12
-
2010
|
23
:
10
uur
Op school stonden ze op het bord geschreven.
Het werkwoord HEBBEN en het werkwoord ZIJN;
Hiermee was tijd, was eeuwigheid gegeven,
De ene werklijkheid, de andre schijn.
Hebben is niets. Is oorlog. Is niet leven.
Is van de wereld en haar goden zijn.
Zijn is, boven die dingen uitgeheven,
Vervuld worden van goddelijke pijn.
Hebben is hard. Is lichaam. Is twee borsten.
Is naar de aarde hongeren en dorsten.
Is enkel zinnen, enkel botte plicht.
Zijn is de ziel, is luisteren, is wijken,
Is kind worden en naar de sterren kijken,
En daarheen langzaam worden opgelicht.
