Tweedeling dreigt onder jongeren op de arbeidsmarkt
27 oktober 2010 -
Jongeren van nu zijn zelfverzekerder dan ooit. Ze vinden zichzelf vaak heel bijzonder en dichten zichzelf - veel meer dan andere generaties - goede leiderschapskwaliteiten toe. Ondanks dat optimisme tekent zich onder hen een tweedeling af: een grote groep jongeren dreigt de aansluiting met de arbeidsmarkt te missen.
Dit blijkt uit het nieuwste witboek van Manpower: ‘De grenzeloze generatie op de arbeidsmarkt’. Hoe de economie zich de komende jaren ook ontwikkelt, door ontgroening en vergrijzing keert de krapte op de arbeidsmarkt terug. Jongeren zijn en worden dus meer dan ooit belangrijk voor de arbeidsmarkt. Daarom is het voor werkgevers belangrijk om te weten hoe die jongeren tegen werk aankijken en wat zij verwachten van hun toekomstige werkgever. Om die reden gaf Manpower aan onderzoeksbureau Motivaction de opdracht om onderzoek te doen onder jongeren. Het onderzoek sluit thematisch aan bij het boek De grenzeloze generatie en de eeuwige jeugd van hun opvoeders van Frits Spangenberg en Martijn Lampert van genoemd onderzoeksbureau. De resultaten van het nieuwe onderzoek zijn gebundeld in het nieuwe Manpower-witboek De grenzeloze generatie op de arbeidsmarkt.
Extraverte beroepen populair Veel jongeren kijken met een onbevangen blik naar de arbeidsmarkt. Ze zijn zeer zelfverzekerd, meer geneigd zichzelf centraal te stellen en zoeken vaker een 'podium'. Om die reden zijn extraverte beroepen (zoals beroepen in de commerciële dienstverlening) onder jongeren vaak veel populairder dan bijvoorbeeld in de zorg en het onderwijs. En in juist deze categorie ontstaan de grootste tekorten op de arbeidsmarkt.
Stijl van leidinggeven uitdaging voor werkgevers Werkgevers zullen terdege rekening moeten houden met de manier waarop jongeren tegen werk aankijken. Zo spelen in de werving social media een steeds grotere rol. De stijl van leidinggeven die jongeren verwachten, zal veel werkgevers echter nog voor grote uitdagingen stellen. Jongeren willen veel vrijheid en zelfstandigheid. Sturing aanvaarden ze eerder van iemand die kan bogen op 'doorleefde' ervaring en natuurlijk gezag, dan van iemand die zich beroept op de formele functie die hij of zij bekleedt.
Zorg om structuurzoekers, kansen voor zelfredzamen Binnen de grenzeloze generatie is sprake van een tweetal hoofdstromen: zelfredzamen (43 procent) en structuurzoekers (39 procent). De groep zelfredzamen bestaat uit onafhankelijk en ondernemend ingestelde jongeren. De mentaliteit van deze doorgaans hoger opgeleide groep sluit goed aan bij de prestatiemaatschappij waarin zij leven. Structuurzoekers voelen zich soms buitengesloten, zijn minder gericht op verandering en hebben meer moeite om zich een positie te verwerven in onzekere tijden. Haiko van der Pol, Directeur Marketing en Communicatie bij Manpower: "De structuurzoekers zijn meer naar binnen gekeerd, voelen zich vaak buitengesloten en zullen veel meer moeite hebben om zich een positie op de arbeidsmarkt te verwerven. Wat ons zorgen baart, is dat een kwetsbare minderheid onder de groep 'structuurzoekers' zelfs af dreigt te glijden naar een onzeker bestaan. Ook als de krapte toeneemt, zullen deze jongeren zeer moeilijk aan het werk komen. Kijk maar naar de groei van het aantal Wajongers, het grote aantal leerlingen dat zonder een startkwalificatie op de arbeidsmarkt komt en de groei van het VSO Praktijkonderwijs. Voor hen kan het tij alleen gekeerd worden als de overheid, het onderwijs en het bedrijfsleven, gezamenlijk én afzonderlijk, actie ondernemen."
Iedereen is nodig "We hebben iedereen nodig op de arbeidsmarkt, ook de jongeren die misschien op het eerste gezicht minder kansen hebben," aldus Haiko van der Pol. "Bedrijven kunnen initiatieven nemen om juist deze groep binnenboord te krijgen en te houden. In sommige functies kunnen bijvoorbeeld 'meester-gezelrelatie' in ere worden hersteld. Ook werk-leertrajecten kunnen goede diensten bewijzen (alleen al omdat het leren van een ambacht dan centraal staat, in plaats van het verwerven van bepaalde competenties). Persoonlijke aandacht, voldoende structuur ('weten wat je moet doen') en je thuis voelen zijn aspecten die voor deze groep extra van belang zijn."
Prof. Chris Zijderveld(de voorganger van Pim Fortuyn aan de EUR) sprak al in de jaren '70 van de voorgaande eeuw over ''haves'' en ''have nots''. In feite is dit hele verhaal oude wijn in nieuwe zakken.
In elke generatie heb je leiders en afhankelijken. En naarmate de samenleving sociologisch complexer wordt zal het aantal afhankelijken toenemen. Het is namelijk weinigen gegeven de samenhang te blijven zien.
De opkomst van een potsierlijke figuur als Wilders bewijst dat in een technocratische samenlevingsopbouw democratie steeds verder verwordt tot een schertsvertoning die langzaam maar zeker gedoemd is af te sterven. Vervreemding en apathie, veroorzaakt door politici die steeds minder de taal van de man in de straat spreken ligt daaraan ten grondslag. Dat die apathie mede oorzaken vindt in o.a. het Mammoet-systeem van het onderwijs mag helder zijn. We hebben daarmee ''Ikke'''s gebouwd die eigenlijk niet weten hoe ze zich moeten verdragen tot de samenleving.
De schaalvergroting die de overheid daarna heeft toegepast, heeft die overheid op nog grotere afstand gebracht van burgers en bedrijven. (Zie samenvoeging van Gemeenten, Waterschappen etc.).
Dat lijkt voor de oligargen onder ons heel leuk, maar is in realiteit een voorbode van het teloor gaan van een systeem dat meer dan anderhalve eeuw lang werd opgebouwd. Net eender als het communisme eerder, staat nu ook het kapitalisme niet ver voor haar faillissement als we niet uitkijken.
Ook hier is de oorzaak falend leiderschap en de absentie van het besef dat ''Haves'''', of zo u wilt de ''zelfredzamen'''' zich niet ontfermen over de''have-nots'', danwel ''structuurzoekers'', en dat ze die nodig hebben om voor te kunnen zorgen, omdat anders hun eigen bestaan onvoorstelbaar leeg raakt.
En in de basis van die gedachtenwereld vind je ook de oorzaken voor de kredietcrisis: allerlei ''managers'''' die het korte termijn belang van de bonus voor ''''Ikke'''' en het dividend van de aandeelhouder belangrijker vinden dan het opbouwen van zorg en weerstandsvermogen van de organisatie op de langere termijn. In realiteit hoort er een evenwicht te zijn tussen deze belangen. En dat evenwicht zorgt er dan voor dat langzaam maar zeker de aandelenkoers stijgt omdat de intrinsieke waarde van de onderneming toeneemt.
Dat is even een ander lesje dan de huidige beurssystemen proberen vol te houden!
Van alle EU landen is in realiteit NL op dit vlak het verst gedeformeerd van allemaal.
In het bedrijfsleven kunnen we dit tij keren door mensen breder op te leiden en meer tijd te geven om te groeien.
In tegenstelling tot mijn generatie in het begin van de zeventiger jaren (wij dienden piep-jong de open plekken van de oorlogsslacht-offers in te nemen)hebben we de tijd om de komende generatie goed voor te bereiden. Moeten we wel nu beginnen om een meer collectief gericht onderwijssysteem in te richten per nu, de bedrijfsscholen en carriere planning opnieuw op te pakken, job-hoppen te ontmoedigen en de schaalvergroting binnen de overheid te stoppen en deels 180 graden de andere kant uit te leiden.
En dat wilde ik, ter overdenking, toch een keer aan u allen kwijt.
Een helder artikel. Het is tekenend ook hier te zien wat de afgelopen generaties op de wereld hebben gezet. We gaan de komende jaren vier soorten generatie krijgen.
1. religieus
Het zal mij niet in dank worden afgenomen wanneer ik dit hier aansnijd, niettemin toch. Er is een zwaar religieuze generatie in aantocht die hun godsdienst achtergrond zal gebruiken bepaalde zaken af te gaan dwingen. Dat zien we op tal van gebieden gebeuren en dit zal toenemen. Dit is een serieuze uitdaging.
2. Zelfstandigen
We zien nu al een generatie verschijnen die zichzelf al erg veel toedicht, zonder zich daarvoor te hebben bewezen. Die kans moeten zij natuurlijk nog krijgen. Ambitie is een mooi ding maar dient wel gecoacht dan wel gemanaged te worden natuurlijk. Die zelfstandigen met ambitie zullen het minste last veroorzaken.
3.
Omdat zij op straat wellicht populair blijken bij anderen of door een grote mond mensen achter zich krijgt, zegt niets over iets van leidinggevende kwaliteiten. Veelal zie je bij deze groep een grote mate van zelfkennis die erg discutabel is. Het is dan ook deze groep die erg veel noten op hun zang blijkt met erg weinig werkelijke zelfkennis en een vertekend beeld.
Het zal een flinke klus worden doch die rekening moet je niet al te zwaar bij de werkgevers neerleggen. Het dient een samenspel van ..... te blijven en dat zie ik soms maar summier terug in verschillende artikelen of visies. Jammer.
Iedereen is nodig doch dat betekend wel op juiste merite beoordelend en niet met onrealistische pretentie.
Alle jonge mensen zijn de moeite waard, of ze nu gaan presteren of niet, of ze nu 'onrendabel' zijn of niet. Het perspectief van jongeren als productiefactor binnen de bv Nederland maakt mij niet gelukkig, om het zacht uit te drukken. Het perspectief van jongeren als hoeders en genieters van hun toekomstig leven en daarmee van onze samenleving daarentegen wel. Dat betekent dus wel dat we er voor moeten zorgen dat alle jongeren dus ook of misschien zelfs vooral jongeren met een beperking van wat voor aard dan ook leren leren en vooral ook leren leven. Zich ontplooiend, zelfredzaam en solidair met allen met wie zij samen leven een plek ontwikkelen om hun unieke talent voor het leven tot zijn recht te laten komen.
Te vaak worden te veel jongeren in een vroeg stadium gecategoriseerd als 'een probleemkind' waar vooral veel speciale zorg op losgelaten moet worden. Helaas betekent dit dat deze jongeren onvoldoende de kans krijgen te leren leren en vooral te leren leven. Want gewoon mee doen en er daardoor toe doen is de manier om die rol straks op te pakken.
Investeren in goed onderwijs maar vooral ook in het niet specialer maken van kinderen dan ze van nature al zijn en daarnaast er voor zorgen dat jongeren met een beperking een vanzelfsprekend onderdeel zijn van de samenleving - zowel in de straat, op de werkvloer of in de media - zal ook hun participatie en medeverantwoordelijkheid voor het laten ontstaan en in stand houden van het goede leven mogelijk maken.
J.W. Hajee
|
|
27
-
10
-
2010
|
14
:
30
uur
Civile zou ik willen vragen de 4e categorie te benoemen. Hij schrijft 4 groepen en benoemt er slechts 3. Ben ik wel nieuwsgierig naar!
Yolan zou ik het navolgende willen meegeven. Dat de (Stads-)kinderen van nu veel minder geconcentreerd zijn dan eerdere generaties is een feit. Steeds duidelijker wordt ook dat verschijnselen als ADHD geen modenaampje zijn voor doelloos bewegend ongeconcentreerd gedrag, maar dat e.e.a. wellicht wodt veroorzaakt door genetische defecten in het dna van de ouders. Dat is dan minimaal deels weer onstaataan omdat die ouders zo ontzettend hebben bloot gesteld gestaan aan luchtvervuiling. Steeds meer indicies wijzen o.a. op lood dat vroeger als klopmiddel aan benzine werd toegevoegd als veroorzaker van dit soort syndromen bij de huidige generaties kinderen.
Ja, we hebben op dit moment al generaties probleemkinderen. Dat wordt deels veroorzaakt door de rotzooi die we van moeder aarde hebben gemaakt, en deels door verwaarlozing, de huidige (a-) sociale leefstructuren zoals sleutelkinderen etc, en deels door een schoolsysteem dat geen antwoord heeft op de problemen waarmee kinderen worstelen.
Dat dat tot drop-outs leid is duidelijk. De pogingen om meer naast dergelijke kidneren te gaan staan is op zich goed.
Dan moeten we politiek wel afspreken dat de eerste taak van een leraar moet zijn: de kinderen bij staan en beleren. Administratie en voortgang van van alles en nog wat vastleggen zou meer naar de achtergrond moeten.
Zo blijft er meer aandacht en tijd beschikbaar voor de kinderen en hun fietleijke ontwikkeling.
Datzelfde zie je in de zorg. Administratieve lastenverlichting leidt tot meer handen aan de patient.
In beide sectoren geldt: als je de werkers daar meer vertrouwen en minder controle biedt, dan zal eht snel beter gaan.
Neen Yolan, dat gaat niet vanzelf. Daarvoor moeten veel structuren op de schop.
@ JW
Ahhhh mea Culpa, ;O), man kan nog steeds niet multi tasken. Die vierde categorie is feitelijk de gemengde groep van dropouts, jongeren die vooral 'een Wajong' in zouden moeten en uiteraard de onverbeterlijke die vinden dat criminele activiteiten spannender blijken dan gezond na te denken over .....
Het moet mij overigens wel van het hart dat de basis toch ligt in de mate en wijze van opvoeding.
Het bedrijfsleven zal weinig tijd en moeite investeren in deze laatste groep. Meningen hierover verschillen maatschappelijk breed.
Het navenante aan het artikel is feitelijk dat de algehele vergrijzing en uittreding van de babyboomers al meer dan twee decennia op de agenda heeft gestaan. Niemand heeft zich klaarblijkelijk geroepen gevoeld te doen aan termijn visie en investering getuige de huidige staat en inrichting van de BV NL.
Dat is jammer omdat men nu miljarden kan gaan investeren in iets waarvan men de eerste uitdagingen al ziet aandienen.
J.W. Hajee
|
|
28
-
10
-
2010
|
08
:
39
uur
Beste Civile,
Ik vind dat Wajong niet zou moeten bestaan. En dat terwijl ik een zoon heb die er zelf in zit!. Waarschijnlijk juist daarom. En neen, dat heeft niets te maken met wijze van opvoeding, maar alles met de betuttelende wijze waarop men met ziekte wenst om te gaan in dit land. En dat begint al op scholen. Je staat dan als ouders totaal machteloos langs de kant. Als je probeert in te grijpen, dan wil je niet weten hoe je door ''het systeem''' wordt geschoffeerd en weer terug langs de kant geduwd.
Het is ook een mentaliteitskwestie!.De leidinggevenden binnen GGZ en gewone gezondheidzorg zijn in dit land niet gericht op het oplossen van ''een probleem'' maar op het in stand houden van de eigen werkgelegenheid met een zo groot mogelijke vinger in de financiele pap. Dat maakt dat de kosten van de gezondheidzorg zo onvoorstelbaar uit de hand lopen. Ik kan je daar honderden voorbeelden van geven. En neen, o.a. om die reden heb ik niet langer domicilie in NL.
In tegenstelling tot NL heeft men in de BRD wel al 20 jaar geleden nagedacht over het Duitsland van 2010 - 2030 en 2050. En hoe het landschap er dan in alle wetenschappelijke facetten beoordeeld, uit zou gaan zien.
Als 1 van de zeer weinige Nederlanders ben ik daar partieel ook bij betrokken geweest.
Excuseer me de opmerking: In NL heeft men heel christelijk slechts de kop in het zand gestoken en problemen voor zich uit geschoven.
Eigenlijk zou ik over alle domme beleidsbeslissingen van de laatste 40 jaar, en de gevolgen die dat heeft gehad op onze totale bevolking (dus niet alleen de jeugd) een boek kunnen schrijven. En ik krijg steeds meer de neiging om dat binnenkort maar eens te doen ook.
@ JW
Ik begrijp u daar ik een broer heb van een dergelijk kaliber die nog geen dag van wajong gebruik heeft gemaakt. Kunnen natuurlijk niet voor alle gevallen spreken. Maar het afbreken van de sociale werkplaatsen is een van de meest desastreuze stupide beslissingen ooit bedacht. Die maakten een bepaalde categorie tenminste nog eens productief op sociale wijze.
Wat het maken van het politieke landschap betreft kunnen we maar een ding helder stellen. De hele politiek in NL de voorbije twintig jaar heeft NIETS constructiefs gedaan met visie en voorbereiding. Men heeft zich laten leiden door de waan van de dag en zichzelf dom op de borst getrommeld.
Zie nu de resultaten en de genomen maatregelen tonen dat het erger zal worden. Helaas. In Nederland regeert er een soort van schijnheilige christelijkheid die de politiek heeft gecorrumpeerd met alle kwalijke gevolgen van dien.
Politiek en uitvoering dient boven dat alles verheven te zijn zoals de grondwet ook voorstaat. U ziet aan dit artikel het failliet van de Nederlandse politiek en de toename van impotentie en incompetentie die dit mogelijk heeft gemaakt.
