6 augustus 2010 -
Onder de honderden artikelen in de Amerikaanse Sarbanes-Oxley Wet, bedoeld om klokkenluiders te stimuleren, bevindt zich onder andere de regel dat organisaties een commissie in het leven moeten roepen die zich moet buigen over ‘vertrouwelijke en anonieme meldingen van onethisch handelen’.
Toch bleek het aantal klokkenluiders juist gedaald na het in werking treden van deze wet. Overtuigend bewijs voor sommige onderzoekers dat de wet niet voorziet in afdoende vertrouwelijkheid, laat staan in afdoende bescherming voor klokkenluiders.
Anonimiteit
Volgens nieuw onderzoek, dat gepubliceerd werd in het Journal of Management Studies, suggereert die daling echter niet alleen dat de wet ontoereikend is. Ook de anonimiteit speelt een rol. Wat blijkt: de meeste Amerikaanse bedrijven negeren anonieme aantijgingen simpelweg. Zelfs als die zeer ernstige boekhoudschandalen aan het licht brengen, en met name als er met een beschuldigende vinger naar een lid van de directie gewezen wordt. Anonieme aantijgingen blijken heel anders behandeld te worden dan niet-anonieme. Wordt dezelfde kwestie namelijk met naam en toenaam aan de kaak gesteld, dan volgt er vaak wel direct een grootschalig onderzoek.
Interne commissie
Volgens Jake Rose, professor aan de Whittemore School of Business and Economics en medeonderzoeker, komt dit omdat men zich vaak onbewust en direct distantieert van anonieme beschuldigingen. De fraudecommissie is minder geneigd een anonieme aantijging te onderzoeken, helemaal niet als die een potentiële bedreiging voor de reputatie vormt. De eerste reactie op een anonieme verklaring is om die als minder geloofwaardig te beschouwen. De onderzoekers leggen hiermee meteen een fundamentele zwakte van de wetgeving bloot, namelijk dat aantijgingen intern onderzocht worden en niet door een onafhankelijke, externe partij.
Bron:Management Issues
