Zoals u weet, is zowel verbale als non-verbale taal essentieel voor een goede communicatie. Toch is een groot deel van de taakuitvoering van managers vooral gericht op verbale aspecten. We houden vergaderingen, werkbesprekingen, functioneringsgesprekken en assessments. Dit alles vindt met name plaats middels woorden, terwijl de opdrachten die we geven en de beoordelingen die we uitspreken vooral gaan over gedrag. Woorden zijn het meest geschikt om te reageren op woorden. Gedrag kunt u het best aansturen met gedrag. De testjes in dit artikel verduidelijken dat. Reageert u alleen verbaal op het gedrag van uw medewerkers, dan is de kans op misverstanden aanwezig.
Wat is eigenlijk belangrijker?
Wat is er belangrijker: lichaamstaal of gesproken taal? Deze vraag wordt mij regelmatig gesteld in interviews over communicatie. Mijn antwoord verbaast de vraagstellers soms. Ze gaan er dikwijls van uit dat ik dan wel zal verwijzen naar de bekende cijfers van de Amerikaanse psycholoog Albert Mehrabian. Die stelde ooit dat bij de uiting van sympathie (let op, deze specifieke context is volgens hemzelf belangrijk!) slechts zeven procent van de informatie wordt gecommuniceerd door middel van woorden. Achtendertig procent zou worden overgedragen door de stemklank en liefst vijfenvijftig procent door middel van lichaamstaal (Mehrabian noemde hier overigens specifiek de mimiek). Deze ‘7%-38%-55%-regel’ wordt nog steeds door velen gepropageerd als een veelzeggende communicatietheorie, maar ligt zeker ook onder vuur. Overigens kwam de Amerikaanse antropoloog Ray Birdwhistell eerder met andere, maar enigszins vergelijkbare, cijfers over de verhouding van spraak en ‘Kinesics’. Birdwhistell schatte in dat ‘niet meer dan dertig tot vijfendertig procent van de sociale betekenis van een gesprek of een interactie wordt overgedragen door woorden.’
